#พระไสยาสน์กลับชะตา(#องค์ครูไสยกลับ), พระอาจารย์โอ พุทโธรักษา, พุทธสถานวิหารพระธรรมราช, จ.เพชรบูรณ์
+++ชุดองค์ครูไสยกลับ เป็นชุดมวลสารหัวเชื้อเข้มข้น รวมผงวิเศษชั้นครูล้วน ที่โดยปกติพระอาจารย์โอท่านจะตักนำมาผสมมวลสารอื่นๆเพื่อสร้างวัตถุมงคลให้ได้จำนวนมาก ด้วยความเข้มข้นขนาดนั้น ท่านจึงอยากนำมากดพิมพ์เป็นพระไสยกลับที่ท่านมีความเคารพศรัทธาเป็นพิเศษไว้จำนวนหนึ่ง ท่านสร้างไว้เป็นตำนาน และเพื่อห้อยบูชาเองด้วย จึงต้องเข้มขลังศักดิ์สิทธิ์เป็นที่สุด มวลสารสุดหวงแหนเหล่านั้นมีมากมาย อาทิเช่น ผงมูลกัจจายน์, ผงมหาราชทั้ง4, ผงบัวผุด, ผงปูนสังข์, ไส้ตะเกียงจากประทีปที่ไม่มีวันดับ และ "ผง12นักษัตร" มวลสารเก่าแก่หายาก ตัวยาต้องได้มาจากสัตว์ "เผือก" ทั้ง12ชนิด อาศัยกำลังบารมีของสัตว์โพธิสัตว์ ให้ผู้ครอบครองอยู่เหนือ12ราศี พระอาจารย์ท่านต้องตามหามวลสารชุดนี้อยู่นานมาก เพราะเป็นอะไรที่ไม่สามารถสร้างได้อีกในยุคสมัยนี้+++ จัดสร้างไว้เพียง 8 องค์ (ออกให้บูชา 4 องค์ อีก 4 องค์อยู่กับพระอาจารย์โอและศิษย์ก้นกุฏิ) พระอาจารย์โอได้จำลองพุทธศิลป์มาจาก "พระสมเด็จบางขุนพรหม กรุเจดีย์เล็ก พิมพ์ไสยาสน์กลับ" ที่เชื่อกันว่า "เจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)" ได้สร้างและปลุกเสกไว้ จนเป็นที่กล่าวขานว่าหากใครได้ขอพรกับพระไสยาสน์กลับของท่าน จะโชคดีแคล้วคลาด จากร้ายจะกลายเป็นดี เป็นการสะเดาะเคราะห์ไปในตัวอีกทางหนึ่ง ด้านหลังจารด้วย “โอฟ้าผ่า” พิฆาตอุปสรรคเร็วไวดุจสายฟ้าวัชระ, “มหารวย” ให้รวยเป็นเศรษฐี ให้มีมหาโภคทรัพย์, "นะ โม โต อะ" และพระยันต์โลกวิญญาณ "องค์พระไสยาสน์กลับ" พระยันต์ชุดนี้พระอาจารย์ได้มาในตอนฝึกวิชาพรหมศาสตร์ คล้ายๆกับโยคะนิทรา คือจะมีคุรุคล้ายๆกับเทพมาบอกสอนในนิมิต ในสมัยนั้นท่านว่าเรียนกันหลายคน แต่เนื่องด้วยท่านสมองช้า จึงได้พระยันต์มาไม่มากเท่าคนอื่น ที่ได้กันหลายสิบถึงร้อยยันต์ก็มี แต่ท่านก็มั่นในวิชาที่ได้มา และก็ฝึกฝนใช้อยู่ประจำไม่ขาด บังเกิดอิทธิปาฏิหารย์จนมั่นใจ โดยปกติแล้วพระปางไสยาสน์หรือปางโปรดอสุรินทราหู ลักษณะขององค์พระจะอยู่ในอิริยาบถ นอนตะแคงขวา ส่วนพระไสยาสน์กลับชะตาที่พระอาจารย์โอจัดสร้างนี้ องค์พระจะนอนคะแคงซ้ายจึงเรียกว่า "ไสยาสน์กลับ" ส่วนความแตกต่างระหว่างปางไสยาสน์กับปางปรินิพพานจะต่างกันตรงที่ พระหัตถ์ขวาของพระปางไสยาสน์นั้นจะทรงชันพระเศียรตั้งขึ้น ไม่ได้ราบลงกับพื้นเหมือนปางปรินิพพาน พระอาจารย์ท่านว่าองค์พระไสยาสน์กลับชะตานี้ คุณในวิชาบรรยายไว้มากมายอธิบายไม่หมด หากเทียบกับวิชาในกลบทพิชัยสงคราม เรียกได้ว่าวิเศษศักดิ์สิทธิ์เทียบเท่ากับ "พระไม้โพธิ์ห้ามสมุทร" เลยทีเดียว ด้วยอำนาจแห่งพุทธคุณที่จะกลับดวง กลับชะตา กลับทุกข์ กลับโศก กลับโรค กลับภัย กลับคุณ กลับไสย ให้แก่ผู้บูชา พระอาจารย์ท่านจึงตั้งใจสร้างไว้ให้แก่ผู้ที่ยังมีความหวัง อยากได้โอกาสพลิกชีวิตอีกสักครั้ง อยากได้ลิขิตชะตาอีกสักหน นอกจากนี้ท่านพระอาจารย์ยังได้ตั้งใจสอดแทรกคติธรรมไว้ให้เป็นธัมมานุสสติ ในเรื่องของการ "ลดอัตตา" ดั่งประกาศิตของหลวงปู่คงที่มีใจความว่า "เจ้าจงระลึกนึกอยู่เสมอ ว่าทำอะไร เพื่ออะไร” อันเป็นกุญแจดอกสำคัญที่จะช่วยปลดล็อกให้มนุษย์เป็นได้มากกว่าที่ตนเองอยากจะเป็น ทำได้ยิ่งกว่าที่ตนเองนึกฝันว่าจะทำได้ เพราะเมื่อละตัวตน ลดอัตตา ทำหน้าที่ เพื่อหน้าที่โดยปราศจากความยึดมั่นถือมั่นในสิ่งสมมติว่าเป็นตัวเราของเราแล้ว จะเป็นอะไรก็ย่อมสามารถเป็นได้ เป็นผู้มีสุขมากทุกข์น้อย ไม่ถูกความมืดบอดแห่งอัตตาขวางกั้นไว้ ดั่งที่ท่านได้ยกตัวอย่างเรื่องราว ของหนึ่งในเทพอสูรอุปราช ผู้ที่ยอมลดอัตตามานะทิฐิ จนเข้าถึงธรรมเป็นหน่อเนื้อพระพุทธางกูรผู้ได้รับการพยากรณ์จากพระพุทธองค์ว่า จะได้สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตทรงพระนามว่า "พระนารทพุทธเจ้า" โดยเรื่องราวมีดังนี้ ในสมัยพุทธกาลได้มีเทพอสูรอยู่ตนหนึ่งนามว่า "อสุรินทราหู" ยักษ์อสูรตนนี้ยึดมั่นถือมั่นมาโดยตลอดว่าตนเองมีร่างกายใหญ่โตที่สุด ไม่มีใครหน้าไหนยิ่งใหญ่กว่าตนอีกแล้ว เมื่ออสุรินทราหูได้พบกับพระพุทธเจ้า พอเห็นว่าร่างกายของพระพุทธองค์นั้นเล็กกว่าตน อัตตาตนก็เข้าครอบงำ อสุรินทราหูจึงไม่ยอมแสดงความเคารพนอบน้อมต่อพระพุทธองค์ เพียงเพราะว่าตนเองมีขนาดร่างกายที่ใหญ่กว่า พระพุทธเจ้าทรงเห็นว่านี่คือโอกาสอันดีที่จะปลดเปลื้องทิฐิ ลดอัตตาอสุรินทราหู จึงทรงเมตตาแสดงปาฏิหารย์ เนรมิตพระวรกายของพระองค์ให้ใหญ่โตยิ่งกว่าอสุรินทราหู ทรงนอนในลักษณะเสด็จสีหไสยาสน์ ว่ากันว่าขนาดพระวรกายของพระพุทธองค์ตอนนั้นมโหฬารจนต้องใช้ภูเขาทั้งลูกหนุนพระเศียรประหนึ่งพระเขนย ใหญ่โตกระทั่งสายตาทั้งคู่ของอสุรินทราหูผู้ที่คิดว่าไม่มีใครร่างกายใหญ่กว่าตน ก็ไม่อาจสามารถมองเห็นพระวรกายของพระพุทธองค์ได้ทั้งหมด ได้แค่แหงนมองเพียงฝ่าพระบาทของพระพุทธองค์ดั่งมดแลมนุษย์ เท่านั้นยังไม่พอ ด้วยอัตตาของอสุรินทราหูนั้นยังมีอยู่มากและสั่งสมมานาน พระพุทธองค์จึงทรงเมตตากำจัดอัตตาของอสุรินทราหูให้ราบคาบ คล้ายกับสำนวน “ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน” กล่าวคือพระพุทธองค์ได้ทรงแสดงปาฏิหาริย์อีกครั้ง โดยพาอสุรินทราหูขึ้นไปยังพรหมโลก ซึ่งบรรดาพรหมทั้งหลายก็ยังมีร่างกายเล็กกว่าพระพุทธเจ้า พรหมเหล่านั้นได้มองอสุรินทราหูประดุจมนุษย์มองดูมด ว่ากันว่าในตอนนั้นอสุรินทราหูผู้ที่เคยคิดว่าตนมีร่างกายใหญ่ที่สุด กลับเกิดความกลัวจนต้องจับปลายจีวรของพระพุทธองค์ไว้แน่น เมื่ออสุรินทราหูเห็นถึงสภาพความเป็นจริงว่าแท้จริงแล้วตนเองไม่ได้มีร่างกายใหญ่โตที่สุดตามที่เคยเข้าใจตลอดมา อสุรินทราหูจึงได้ละอัตตามานะทิฐิที่ติดกับตัวมานานได้สำเร็จ เกิดดวงตาเห็นธรรม เป็นอสูรกลับใจถือเอาพระพุทธศาสนาเป็นสรณะ แล้วจึงกล่าวว่า "พุทธังสะระณังคัจฉามิ ธัมมังสะระณังคัจฉามิ สังฆังสะระณังคัจฉามิ" ถือเอาพระไตรสรณคมณ์เป็นที่พึ่ง ที่ระลึก ที่เกษม ที่สูงสุด นับแต่นั้นเป็นต้นมา ด้วยเหตุนี้พระปางไสยาสน์จึงมีอีกชื่อหนึ่งว่า "ปางโปรดอสุรินทราหู" นั่นเอง